Tag: کشتی باچوخه

هدف از تکریم پیشکسوتان، توسعه اخلاق گرایی در ورزش است؛ امیدواریم کسانی با زحمات زایدالوصف برای برگزاری مسابقات کشتی باچوخه در گودهای خاکی و غیرخاکی و داخل سالنی، زحمت می‌کشند و تلاش می‌کنند با تهیه جوایز و تامین هزینه هاف مسابقات کشتی باچوخه را برنامه ریزی و اجرا کنند، انتظار می‌رود برای دیدار با پیشکسوتان کشتی باچوخه اعم از پهلوانان این رشته ورزشی و چوخه کاران قدیمی و مربیان و داوران و حتی خدمتگزاران کشتی باچوخه هم برنامه ریزی کنند و انشاءا.. در شصت روز پیش رو، شاهد اینگونه از بازدیدها و دیدارها و انعکاس آن در رسانه‌های کشور باشیم

وضعیت فعلی کشتی باچوخه تاسف‌بار استِ در حالی‌که فدراسیون ملی در کشور ندارد و از داشتن یک انجمن ورزشی با اساسنامه مصوب و بودجه مصوب محروم است اما از بابت فدراسیون جهانی غنی است! «فدراسیون جهانی اول» در سال ۱۳۹۰ در مشهد به صورت نیمه تمام تاسیس شد، «فدراسیون جهانی دوم» در فدراسیون جهانی ورزش‌های رزمی در کشور آرژانتین و این یکی هم در غالب یک موسسه غیرتجاری بنام «فدراسیون جهانی چوخه در ایران» ثبت شد که هر سه فدراسیون جهانی! داعیه دار جهانی کردن این ورزش سنتی و بومی خراسان در سطح جهان هستند! و به عبارتی آفتابه لگن هفت دستُ شام و ناهار هیچ!

آنچه پس از استعفای پهلوان ایوب حسنی دارای بازوبند پهلوانی کشتی باچوخه از دبیری انجمن چوخه کشور و همچنین استعفای ایشان از ریاست کمیته برگزاری مسابقات کشتی باچوخه و معرفی آقای مجید خدیوی ( گلستانی) به عنوان رئیس جدید کمیته مسابقات کشتی باچوخه کشور، حائز اهمیت می باشد اینست که، این کمیته اولین کمیته‌ای است که پس از سرپرستی آقای احمد شکفته در انجمن کشتی باچوخه کشور تشکیل می شود و دارای ۳۸ نفر عضو بوده و معمولا در نوع کمیته های ورزشی مسبوق به سابقه نیست!

اگر همچنان «دو فدراسیون جهانی! چوخه» بدون وجود «فدراسیون ملی چوخه» در فضای ورزشی کشور حاضر باشند، «انجمن چوخه کشور» هم بدون بودجه و امکانات به «فدراسیون ورزش روستایی و بازی های بومی و محلی» بدون هیچ بودجه ای وابسته باشد! ، متولیان رسمی ورزش کشور به وظابف خود در قبال این ورزش سنتی، بومی و محلی به درستی عمل نکنند و نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در آستانه انتخابات اسفند ماه سال آینده به دنبال بهره برداری های تبلیغاتی خود و جناح و طیف خود از پتانسیل های این ورزش پر طرفدرار باشند! که متاسفانه اکثرا تاکنون چنین کرده اند و از همه مهمتر مدیر حراست اداره کل کار و سرپرست مجموعه ورزشی کارگران تهران بدون تجربه در کشتی باچوخه متولی این ورزش سنتی در استان تهران شود! و امثال آقای ولی قاسم زاده رئیس انجمن کشتی باچوخه استان تهران این دلسوز و سینه سوخته کشتی باچوخه و پیشکسوت مشهور در حمایت و پشتیبانی از مسابقات کشتی باچوخه بدون اینکه مطلع باشند، برکنار شوند و از آن بدتر به افرادی هم بدون هماهنگی با شخص آنان! مسئولیت داده شود! نمی توان به آینده ای بهتر برای این ورزش پر طرفدار در کشور و بویژه در پایتخت پیش بینی کرد…

این روزها از سه فدراسیون جهانی» برای «کشتی باچوخه» صحبت می شود در حالی که این ورزش در قالب یک «انجمن ورزشی» آنهم بدون اساسنامه در ذیل »فدراسیون ورزش روستایی» اداره می شود که اولین اقدامات برای تشکیل «فدراسیون جهانی چوخه» توسط «فدراسیون کشتی» در مهرماه سال ۱۳۹۰در مشهد انجام شد و حتی تابلوی دفتر این فدراسیون در این شهر نصب گردید ولی خیلی زود، تابلوی آن برداشته شد و عملا این اقدامات نیمه‌تمام ماند و فدراسیون جهانی فاقد فعالیت شد.دومین «فدراسیون جهانی چوخه» در بهمن ماه سال ۱۳۹۸ در خارج از کشور و کشور آرژانتین، «به عنوان یک سبک رزمی» توسط آقای «فرشید مسعودی» در ذیل «فدراسیون جهانی ورزش‌های رزمی» رسانه‌ای شد و سومین «فدراسیون جهانی چوخه» نیز به تازگی در «اداره ثبت شرکت‌ها و موسسات غیر تجاری تهران» با سرمایه‌ی ثبتی به‌مبلغ ۱۰۰ هزار تومان توسط دو نفر (پدر: محمد رضا ابراهیم آبادی یا محمد رضا ابراهیم آبادی) و (پسر: محسن ابراهیم آبادی یا محسن مدبر) به ثبت رسیده است! و با این روندی که به پیش رفته است، هر لحظه بایستی منتظر چهارمین فدراسیون جهانی کشتی باچوخه بود!