Tag: پیشکسوتان

کسانی که خواسته یا ناخواسته از ورزش «کشتی باچوخه»، ورزشی بدون ساختار تشکیلاتی، بدون دفتر، بدون بودجه و امکانات، بدون مقررات رسمی، بدون لباس استاندارد، بدون داور و مربیِ آموزش دیده و سیاست‌زده، نام می برند، فکر می‌کنند که با مظلوم‌نمایی بیشتر می‌توانند به این ورزش کمک کنند، در حالی که نمی‌دانند با ناتوان جلوه دادن کشتی باچوخه، مسئولین تصمیم‌گیر را دچار سردرگمی کرده و بیشترین ضربه را به این ورزش می‌زنند.
بدیهی است؛ ادامه راه تشکیلاتی انجمن، می‌تواند به‌زودی تشکیل «فدراسیون ملی چوخه» یا حداقل «انجمن ورزشی» را با اساسنامه و بودجه مصوب، نوید دهد.

دست‌اندرکاران ورزش کشور بایستی نگاه ویژه‌ای به ورزش کشتی باچوخه داشته باشند تا این آئین سنتی که ظرفیت‌های فرهنگی و اجتماعی و ورزشی بسیار بالایی دارد به جایگاه واقعی و شایسته خود دست یابد. ورزش و آئینی که در صورت شناخت خوب آن می‌تواند؛ بسیاری از آسیب‌های اجتماعی به ویژه در میان جوانان را کاهش داده و به عنوان یک برنامه تفریحی و فرهنگی برای خانواده‌ها در نظر گرفته شود.

هدف از تکریم پیشکسوتان، توسعه اخلاق گرایی در ورزش است؛ امیدواریم کسانی با زحمات زایدالوصف برای برگزاری مسابقات کشتی باچوخه در گودهای خاکی و غیرخاکی و داخل سالنی، زحمت می‌کشند و تلاش می‌کنند با تهیه جوایز و تامین هزینه هاف مسابقات کشتی باچوخه را برنامه ریزی و اجرا کنند، انتظار می‌رود برای دیدار با پیشکسوتان کشتی باچوخه اعم از پهلوانان این رشته ورزشی و چوخه کاران قدیمی و مربیان و داوران و حتی خدمتگزاران کشتی باچوخه هم برنامه ریزی کنند و انشاءا.. در شصت روز پیش رو، شاهد اینگونه از بازدیدها و دیدارها و انعکاس آن در رسانه‌های کشور باشیم

وضعیت فعلی کشتی باچوخه تاسف‌بار استِ در حالی‌که فدراسیون ملی در کشور ندارد و از داشتن یک انجمن ورزشی با اساسنامه مصوب و بودجه مصوب محروم است اما از بابت فدراسیون جهانی غنی است! «فدراسیون جهانی اول» در سال ۱۳۹۰ در مشهد به صورت نیمه تمام تاسیس شد، «فدراسیون جهانی دوم» در فدراسیون جهانی ورزش‌های رزمی در کشور آرژانتین و این یکی هم در غالب یک موسسه غیرتجاری بنام «فدراسیون جهانی چوخه در ایران» ثبت شد که هر سه فدراسیون جهانی! داعیه دار جهانی کردن این ورزش سنتی و بومی خراسان در سطح جهان هستند! و به عبارتی آفتابه لگن هفت دستُ شام و ناهار هیچ!

اگر همچنان «دو فدراسیون جهانی! چوخه» بدون وجود «فدراسیون ملی چوخه» در فضای ورزشی کشور حاضر باشند، «انجمن چوخه کشور» هم بدون بودجه و امکانات به «فدراسیون ورزش روستایی و بازی های بومی و محلی» بدون هیچ بودجه ای وابسته باشد! ، متولیان رسمی ورزش کشور به وظابف خود در قبال این ورزش سنتی، بومی و محلی به درستی عمل نکنند و نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در آستانه انتخابات اسفند ماه سال آینده به دنبال بهره برداری های تبلیغاتی خود و جناح و طیف خود از پتانسیل های این ورزش پر طرفدرار باشند! که متاسفانه اکثرا تاکنون چنین کرده اند و از همه مهمتر مدیر حراست اداره کل کار و سرپرست مجموعه ورزشی کارگران تهران بدون تجربه در کشتی باچوخه متولی این ورزش سنتی در استان تهران شود! و امثال آقای ولی قاسم زاده رئیس انجمن کشتی باچوخه استان تهران این دلسوز و سینه سوخته کشتی باچوخه و پیشکسوت مشهور در حمایت و پشتیبانی از مسابقات کشتی باچوخه بدون اینکه مطلع باشند، برکنار شوند و از آن بدتر به افرادی هم بدون هماهنگی با شخص آنان! مسئولیت داده شود! نمی توان به آینده ای بهتر برای این ورزش پر طرفدار در کشور و بویژه در پایتخت پیش بینی کرد…

پس از انتشار خبر استعفای آقای قربانعلی قائمی از انجمن چوخه کشور و انتصاب آقای احمد شکفته به سرپرستی این انجمن متن استعفانامه‌ی ایشان که حاوی نکات ارزشمندی برای اهالی کشتی باچوخه و مسئولین فدراسیون ورزش روستایی و متولیات امور ورزشی کشور است منتشر شد،امید است با رفع مشکلات به‌ویژه « تصویب اساسنامه »، « تولید محتواهای فنی و آموزشی »، « صدور مجوز باشگاه‌های چوخه » و « اجرای برنامه‌های توسعه‌ای این ورزش در کشور » و ارتقاء جایگاه سازمانی این ورزش پر طرفدار، موجبات شکوفایی روزافزون این ورزش در آینده نزدیک فراهم گردد. انشاءا..

به زودی بی طرفانه در مورد ورزش سنتی چوخه؛ این میراث ماندگار معنوی، با مخاطبین کشتی با چوخه سخن خواهیم گفت.