آیا پس از ۳۰ سال؛ کشتی باچوخه در تهران به بیراهه می رود؟!
پس از بحران کرونا و مشکلاتی که از اواخر سال ۱۳۹۸ تا اواخر سال ۱۴۰۰ برای کشتی باچوخه به مانند سایر ورزش ها و شئون اجتماع بوجود آمده بود، جشنواره مسابقات نوروزی چوخه با شکوه و عظمت خاصی در نوروز و بهار سال ۱۴۰۱ برگزار شد که در مقام مقایسه با سالهای قبل از کرونا، کم نظیر و در مواردی بی نظیر بود و انتظار می رفت که این ورزش پر طرفدار روزهای بهتری را تجربه کند.
از طرف دیگر خبر ثبت سومین فدراسیون جهانی در خصوص چوخه در خرداد ماه امسال پس از اقدامات تاسیسی اولین فدراسیون جهانی در مهر ماه سال ۱۳۹۰ در مشهد و فدراسیون جهانی دیگر در ذیل فدراسیون جهانی ورزش های رزمی در سال ۱۳۹۸ در کشور آرژانتین ، نشان از اهمیت این رشته ورزشی داشت اما دریغ از اینکه این ورزش سنتی دارای فدراسیون ملی داشته باشد!
مصاحبه های روسای خود خوانده‌ی فدراسیون های جهانی! کشتی باچوخه که گاهی آن را در حد یک موسسه تجاری و خانوادگی تنزل داده بود موجی از اعتراض در بین بزرگان، پهلوانان، پیشکسوتان و دلسوزان این ورزش سنتی را ایجاد کرد و به همین دلیل مسئولان وقت انجمن کشتی باچوخه کشور با برقراری ارتباط، اطلاع رسانی و برگزاری جلسات متعدد با مدیران عالی ورزش در وزارت ورزش و جوانان ورود کردند و به قرار اطلاع حداقل یکی از فدراسیون های سه گانه در فرایند ثبت قانونی در کشور متوقف شد تا این ورزش با دو فدراسیون جهانی! چوخه مواجه باشد که باز هم جای بسی تعجب و تاسف است!
از آنجایی که فدراسیون ورزش روستایی و بازی های بومی و محلی که به تعبیر دکتر محمد تقی امیری خراسانی رئیس مستعفی آن اولویت ۷۲ را در بین کلیه‌ی فدراسیون های ورزشی کشور داشت! نتوانست آن طور که باید، از اهمیت و جایگاه سازمانی و قانونی چوخه دفاع کند و سعی در تعامل و در بعضی از موارد سعی در مماشات با نمایندگانی داشت که سعی در ورود در حوزه اجرا داشتند، انجمن کشتی باچوخه کشور وارد شد و از طریق اطلاع رسانی، مصاحبه و تشکیل جلسات، تعیین تکلیف جایگاه سازمانی و ضرورت ارتقاء ملی این ورزش را از وزارت ورزش و جوانان به عنوان تنها متولی ورزش در کشور و مشخصا از مسئولین عالیرتبه‌ی ورزشی مطالبه کرد و تشکیل فدراسیون ملی چوخه و اگر نمی شود اعطای اختیارات مستقل به انجمن ورزشی را با تخصیص بودجه و امکانات لازم مطالبه کرد.
نداشتن اساسنامه و بودجه در انجمن، پی گیری‌های کم نتیجه و حضور فدراسیون های جهانی چوخه در فضای رسانه ای کشور و ناامیدی از وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون ورزش روستایی برای پاسخگویی به مطالبات واقعی اهالی کشتی باچوخه باعث شد تا آقای قربانعلی قائمی رئیس قبلی انجمن چوخه کشور از سمت خود استعفا دهند و دلایل استعفای خود را نیز رسانه ای کرده و میدان را برای ورود دیگران برای تصدی انجمن چوخه مهیا کنند تا شاید این تغییر بتواند به تحقق مطالبات به حق اهالی کشتی باچوخه کمک کند.
از تاریخ ۱۲ شهریور سالجاری که مدیریت کشتی باچوخه به آقای احمد شکفته به عنوان سرپرست انجمن چوخه کشور سپرده شد، تمهید مقدمات و برگزاری مجمع عمومی انجمن کشتی باچوخه کشور یکی از اولویت های کاری ایشان تعیین گردید تا یکی از زمینه های استقلال انجمن چوخه فراهم شود.
کاملا روشن است اگر همچنان «دو فدراسیون جهانی! چوخه» بدون وجود «فدراسیون ملی چوخه» در فضای ورزشی کشور حاضر باشند، «انجمن چوخه کشور» هم بدون بودجه و امکانات به «فدراسیون ورزش روستایی و بازی های بومی و محلی» بدون هیچ بودجه ای وابسته باشد! ، متولیان رسمی ورزش کشور به وظابف خود در قبال این ورزش سنتی، بومی و محلی به درستی عمل نکنند و نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در آستانه انتخابات اسفند ماه سال آینده به دنبال بهره برداری های تبلیغاتی خود و جناح و طیف خود از پتانسیل های این ورزش پر طرفدرار باشند! که متاسفانه اکثرا تاکنون چنین کرده اند و از همه مهمتر مدیر حراست اداره کل کار و سرپرست مجموعه ورزشی کارگران تهران بدون تجربه در کشتی باچوخه متولی این ورزش سنتی در استان تهران شود! و امثال آقای ولی قاسم زاده رئیس انجمن کشتی باچوخه استان تهران این دلسوز و سینه سوخته کشتی باچوخه و پیشکسوت مشهور در حمایت و پشتیبانی از مسابقات کشتی باچوخه بدون اینکه مطلع باشند، برکنار شوند و از آن بدتر به افرادی هم بدون هماهنگی با شخص آنان! مسئولیت داده شود! نمی توان به آینده ای بهتر برای این ورزش پر طرفدار در کشور و بویژه در پایتخت پیش بینی کرد…