حامیان کشتی با چوخه ایران

در گزارش ۱۱۵ صفحه‌ای از عملکرد چهار ساله‌ی فدراسیون کشتی؛ که مدت هشت ماه از مدیریت کشتی باچوخه در این فدراسیون را در بر می گیرد و در ذیلِ سرفصل‌های فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، زیرساخت‌ها، منابع و مصارف و دستاوردهای این فدراسیون که با آب و تاب گزارش شده است، فقط یکبار اسم کشتی باچوخه در مسابقات قهرمانی کشوری تهران در کنار سایر رشته های ورزشی فدراسیون مانند کشتی آزاد، کشتی فرنگی و کشتی آلیش، نوشته شده است و حتی حضور آقای احمد شکفته رئیس انجمن کشتی باچوخه کشور در منزل شهید مدافع امنیت؛ الداغی در صفحه‌ی ۲۰ این گزارش نیز به عنوان نماینده‌ی جامعه‌ی کشتی درج شده است و آمار مربیان و داوران کشتی باچوخه هم که دارای گواهینامه‌های معتبر و مورد تایید وزارت ورزش از فدراسیون ورزش روستایی هستند، در صفحه‌ی ۴۷ مشمول تعداد ۳۸۳۲ مربی و ۷۴۵ داور و ۳۵ جدول نویس فدراسیون کشتی نشده و ظاهراً جایی در بین مربیان و داوران این فدراسیون ندارند !!

کشتی باچوخه در مقام مقایسه با تعداد قابل توجهی از رشته‌های ورزشی که در حال حاضر از فدراسیون مستقل برخوردارند و نام آنها برای مردم آشنا نیست، از فدراسیون ملی برخوردار نیست و ارجاع مدیریت این ورزش از فدراسیون ورزش روستایی به فدراسیون کشتی می تواند موجب گردد تا این خواست عمومی به تعویق بیفتد، موضوعی که پس از گذشت چهار سال و واگذاری مدیریت این ورزش سنتی به فدراسیون کشتی در اسفند ماه دو سال پیش، عملا اتفاق افتاده است..

کسانی که خواسته یا ناخواسته از ورزش «کشتی باچوخه»، ورزشی بدون ساختار تشکیلاتی، بدون دفتر، بدون بودجه و امکانات، بدون مقررات رسمی، بدون لباس استاندارد، بدون داور و مربیِ آموزش دیده و سیاست‌زده، نام می برند، فکر می‌کنند که با مظلوم‌نمایی بیشتر می‌توانند به این ورزش کمک کنند، در حالی که نمی‌دانند با ناتوان جلوه دادن کشتی باچوخه، مسئولین تصمیم‌گیر را دچار سردرگمی کرده و بیشترین ضربه را به این ورزش می‌زنند.
بدیهی است؛ ادامه راه تشکیلاتی انجمن، می‌تواند به‌زودی تشکیل «فدراسیون ملی چوخه» یا حداقل «انجمن ورزشی» را با اساسنامه و بودجه مصوب، نوید دهد.

احمد صالح نژاد رئیس وقت اداره ورزش و جوانان شهرستان مشهد در مراسم معارفه آقای صمد رودهی به عنوان مسئول کشتی باچوخه این شهرستان، با اشاره به افزایش قارچ گونه رشته‌های ورزشی وارداتی به کشور گفته بود: بسیاری از رشته‌های ورزشی وارداتی در کشور ما به سرعت ساماندهی شده‌اند. مسئول، دبیر، هیات فعال و هنرجویان بیشماری به خصوص در میان بانوان جذب کرده‌اند، به گونه‌ای که حتی نوشتن و خواندن این رشته برای ما سخت است (تی .ار. ایکس،کراس فیت و…)، اما رشته‌های مدال آور کشوری و جهانی که سابقه طولانی در ورزش کشور دارند مظلوم واقع شده‌اند و این موضوع برای ما سخت و قابل تحمل نیست.

پرسش ما از مدیر کل ورزش، وزیر ورزش، نمایندگان مجلس و حتی مقام‌های قضایی این است که چطور ممکن است فردی با کمترین سابقه فعالیت در کشتی باچوخه ادعا می‌کند و خیلی راحت سند شش‌دانگ برای مالکیت این رشته به نام خودش و پسرش می‌گیرد.(پنج‌دانگ به نام خودش و یک دانگ به نام پسرش) آن هم درست زمانی که چند قاضی و مسئول از دادگستری امور مربوط به کشتی چوخه را برعهده داشتند!
هر فرد ناآگاهی هم می‌داند این کار از ریشه اشکال دارد. اگر این‌گونه است، هر کسی می‌تواند به دنبال سند زدن رشته‌های ورزشی دیگر به نام خودش باشد. این کار را با کدام دلیل و استدلال انجام دادند؟ 
اگر قصد و هدف از سند زدن کشتی باچوخه این است که چوخه را ریشه‌کن کنند، باید بگویم اگرچه این رشته مورد بی‌مهری مسئولان قرار گرفته؛ اما چون چوخه ماهیتش مردمی بودنش است، هیچ وقت از بین نخواهد رفت.