واکنش رئیس انجمن چوخه کشور به مطالب انتقادی علی شهیدی پیشکسوت ورزشی
به گزارش روابط عمومی انجمن چوخه کشو، پاسخ رئیس این انجمن خطاب به آقای علی شهیدی پیشکسوت ورزشی به این شرح است:
« جناب آقای علی شهیدی
پیشکسوت محترم ورزشی
باسلام و احترام
در پاسخ به سخنان شما در فضای مجازی که نشاندهنده‌ی اختلاف سلیقه‌تان با مدیریت فعلی کشتی با چوخه در کشور است، وظیفه خود می‌دانم توجه جنابعالی را به تمثیل استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب حق و باطل به این مضمون معطوف کنم:
« از کودکی همیشه این سوال برایم مطرح بود که: چرا قطار تا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمی زند….
اما وقتی قطار به راه افتاد، سنگ‌باران می شود؟!
این معما برایم بود تا وقتی که؛ بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم، دیدم این قانونِ کلی زندگیِ بعضی از ما ایرانیان است که، هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است…
تا ساکت است، مورد تعظیم و تمجید است…
اما همین‌که به راه افتاد و یک قدم برداشت، نه تنها کمکش نمی‌کند،
بلکه سنگ است که به‌طرف او پرتاب می‌شود!
و این نشانه یک جامعه‌ی مرده است!»
اما بعد…
برادر عزیز؛
هنگامی که در سال ۹۴ خدمتگزاری در کشتی با چوخه را شروع کردم ولی در کمتر از دوسال فعاایت، در سال ۹۶ و ۹۷ با حمایت‌های پیدا و پنهان و البته با موافقت فدراسیون و این انجمن، مدیریت این ورزش کاملا به فدراسیون کشتی سپرده شد، دریغ از یک انتقاد و تذکر و یک درخواست از سوی شما از آن فدراسیون!
هنگامی که این انجمن از اوایل سال ۹۸ مجددا مدیریت این ورزش را به عهده گرفت و مسابقات باشکوه نیمه اول آن سال در گودهای مختلف به همت مسئولین محترم گودهای و حمایت‌های بی شائبه مردم رقم خورد و رئیس انجمن ورزش های سنتی جهان(آقای ژائوئن) از گودهای و مسابقات به‌ویژه مسابقات گود چشمه زینل خان دیدن و تمجید کرد، کشتی با چوخه؛ جانی دوباره گرفت و برگزاری مجمع باشکوه بازنگری در مقررات چوخه که در آن حضور داشتید، برگ زرینی در تاریخ این ورزش است، تا اینکه ویروس کرونا مستولی شد.
از اواخر سال ۹۸ تاکنون, قریب به دو سال که جهان و به تبع آن کشور عزیزمان و این ورزش، درگیر کروناست، دریغ از احوال‌پرسی از خدمتگزاران این ورزش و شنیدن سخنان، حتی به صورت انتقادی شما، در حالی‌که، حضورتان در میادین ورزشی کوراش و پهلوانی و جودو و آلیش و کبدی و… قابل توجه بود!
وقتی پس از دو سال درگیری با محدودیت های کرونا، که مجوز برگزاری مسابقات بدون تماشاچی در تهران و مسابقات جام خرمن در شیروان و سایر مسابقات در مشهد و تربت جام و مانند آن حتی در فضای باز داده نشد، خوشحال باشیم که چند ماهی است، اهالی محترم این ورزش و این انجمن، به مانند قطاری که در ایستگاه کرونا متوقف شده بود، حرکتی را آغاز کرده‌اند که فقط به تعدادی از آنها اشاره می‌کنم:
– مسابقات قندی در گودها و کلاس های تمرین باشگاهی و جلسات انجمن ها به همت دلسوزان کشتی با چوخه رونق نسبی گرفته است.
– کلاس دانش‌افزایی داوران چوخه با نزدیک به ۸۰ نفر و تعداد ۶۱ داور، به میزبانی چناران برگزار شد و بقیه کلاس‌ها آماده برگزاری است.
.
– انتخاب مسئولین راه اندازی کشتی با چوخه در نیمی از استانها قطعی شده و انتخاب آنها در بقیه استانها ادامه دارد.
– مسابقات لیگ برنامه‌ریزی و میزبان آن در تهران مشخص و کلید برگزاری آن زده شده است.
– مسابقات انتخابی پهلوانِ سالِ ۱۴۰۰ در طرقبه و شاندیز آماده برگزاری است.
– برای نخستین بار مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان کشور در تربت جام برگزار می‌شود.
– عملیات احداث گود مهدی آباد مشهد به همت مسئولین دلسوز آستان قدس رضوی و مشورت انجمن و احداث و تکمیل تعدادی از گودها از جمله، گود قوچان سرعت گرفته است.
– با مسابقات بین‌المللی جام امام رضا(ع) موافقت شده و انشاءالله در سالروز ولادت، در خرداد ۱۴۰۱ در مشهد برگزار خواهد شد
– ساختار تشکیلاتی انجمن احیا شده و بانک اطلاعاتی پیشکسوتان، داوران، مربیان و ورزشکاران این رشته در حال تشکیل است
– مقدمات تدوین کتاب آموزش فنون چوخه فراهم شده است و به‌زودی استارت آن خواهد خورد.
اینجانب و همکارانم، نظرات مختلف و انتقادها را می‌شنویم و بارها ثابت کرده‌ایم که به آن توجه نموده و به اندازه توان خود به آنها عمل کرده‌ایم.
برادر عزیز؛
اینکه به هر ورزش، سرک بکشیم گاهی کشتی یا کبدی، کوراش و گورِش، نشد آلیش و پهلوانی و گاهی هم جودو و اگر فرصتی ماند، برای کشتی باچوخه مرثیه سرائی کنیم، مشکلی را حل نکرده و باز هم حل نخواهد کرد.
کاش بیائیم:
صادقانه به عملکردهایمان با دقت نگاه کنیم و ببینیم تاکنون؛ برای این ورزش مظلوم، چه کرده‌ایم و اکنون چه باید انجام دهیم؟
ضمنا متن انتقادی آقای علی شهیدی به شرح زیر است و قضاوت با شماست:
(قبلا از اشکالات املائی در متن که به دلیل رعایت امانت، ویرایش نشده است، عذرخواهی می‌نماید)
« سلام خدمت مسعول ورزش بومی محلی کشور
چند سالی هست سیاسیون، دور کشتی چوخه خراسان را سیمِ خاردار کشیدن و هیچ توجهی نمی.شود، کشتی چوخه که عمرش به درازای تاریخ هست، با تماشاچیان بی‌شمار بعد از تیم‌های پرسپولیس و استقلال، بیشترین تماشاچی را چوخه خراسان داشت نزدیک به چند سالست که آقای قائمی خود را سکاندار کشور معرفی کرده و تا کنون، هیچ گونه بوجه‌ای برای کشتی چوخه، نیاورده نه این آقا و نه مسولین چوخه استان، برای چوخه، کاری نکردن و هچ مسابقه‌ای در استان نگذاشتن حتا جمعه‌ها چندین گود چوخه وجود دارد.
مسولین گودها به بیچارگی و دست دراز کردن به تماشاچیانِ این رشته، که روزگاری ده هزار تماشاچی دیدن می کردن، حلاه (حالا) رسیده به دویست یا سیصدنفر، بزودی دیگر چوخه نداریم.
پهلوانهای این رشته نه بیمه هستن و نه در صندوق قهرمانی حقوق دارن، بیشترین این پهلوانا بیکار هستن و داوران این رشته نه بیمه و نه حقوقی میگیرن، این وروش که چند رشته مثل کشتی آزاد و فرنگی، جودو، کراش(کوراش)، آلیش، کبدی و چند رشته دیگر را تقزیه می‌کر، حلاه، دیگر رقم (رمق) ندارد ما هیعت نداریم، جزو فدراسیون نیستیم، یک دفتر بعد از سالها نداریم، یک باشگاه چوخه نداریم. حلاه بعد از هشت سال، آقای قائمی گُل می‌گوید، چوخه ایران، شما برای خراسان کاری نکردید، نتوانستی یک دفتر توی مشهد بگیرد دنبال کشوری هستین.
من از شما دوست عزیز برای رضای خدایم شده دست از سر چوخه بردار. می دانیم که پارتی داری چون ۸ سال کار نکردی بر نداشتنت.
با احترام علی شهیدی»