پهلوان شورورزی؛ علاوه بر معرفت و عطوفت شاعر پیشه و با گذشت بود

گزارش ایلنا در مهرماه سال ۱۳۹۱ در مورد پهلوان نامدار کشتی با چوخه را در ذیل می‌خوانیم.

یعقوبعلی شورورزی چهارم شهریورماه ۱۳۰۲در روستای شورورز نیشابور دیده به جهان گشود. پدرش کشاورز و در روستا احترام و اعتبار خاصی داشت مادرش هم خانه دار و هر دو تنومند و قوی اندام بودند.

به گزارش ایلنا، وی از همان کودکی پرجنب و جوش و ورزیده بود. در کودکی با هم سن و سالانش نزد نائب نامی می رفتند و او برایشان داستان‌های پهلوانان را می گفت. یعقوبعلی ۳ برادر و یک خواهر داشت و خودش پسر کوچک خانواده بود اما از لحاظ جثه از همه بلندقامت تر بود.

وی از سن ۱۲سالگی شروع به انجام ورزش کشتی باچوخه کرد تا جایی که در روستاهای اطراف همتایی نداشت. پس از مدتی علیرغم میل باطنی خانواده به خدمت سربازی اعزام شد و چون از هیکلی درشت و قامتی بلند برخوردار بود هیچ لباس و کفشی هم اندازه خود نیافت و به دستور فرمانده پادگان عشرت آباد تهران لباس و کفش اختصاصی می دوختند و همچنی جیره غذایی وی را افزایش دادند.

بالاخره توسط یکی از افسران به گروهان ورزشی لشکر ۲ منتقل و از همان موقع کشتی روی تشک را شروع کرد. استعداد ذاتی و قدرت فراوان باعث رشد او در رشته کشتی شد ابتدا با سه ماه تمرین در مسابقات کشتی آزاد و فرهنگی ارتش مقام اول و سپس در مسابقات قهرمانی تهران به مقام قهرمانی دست یافت.

یعقوبعلی در سن ۲۰سالگی به روستا و کنار خانواده برگشت و به کشاورزی پرداخت. سرانجام در سال ۱۳۲۶مرحوم شورورزی قهرمان کشور شد و بنا به اعتقادات مذهبی خودش صبح روز پیروزی با پای پیاده به زیارت شاه عبدالعظیم مشرف شد.

در سال ۱۳۲۹به استخدام پیمانی فرهنگ درآمده و در شهر نیشابور اسکان گزید. فعالیت های او در زمینه کشتی قهرمانی در سال ۱۳۳۲ به اوج شهرت رسید، همان روزها در اردوی تیم ملی با جهان پهلوان تختی آشنا شد با این که پهلوان تختی چهارسال از یل نیشابور کوچکتر بود و در وزن زیر ۹۰ کیلوگرم کشتی می گرفت اما همیشه یار تمرینی مرحوم شورورزی بود.

نقطه اوج شهرت پهلوان شورورزی ۱۳۳۲بود و تا ۱۸سال بطور مرتب مقام اول کشتی آزاد و فرنگی کشور را از آن خود ساخت و هرگز به خاک نرسید و در سال ۱۹۶۰به افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی نائل شد و همراه تیم ملی ایران در المپیک رم شرکت و مقام ششم را کسب کرد. شورورزی در سال ۱۳۴۰در یکی از رقابت‌ها که برای بوسیدن سرحریف شکست خورده رفته بود او با سیلی پهلوان شورورزی را برگردانده بود و مردم به او حمله و مأموران از پنجره فراری داده بودندش در همان مسابقه کاپ اخلاق را دریافت نمود.

شورورزی در سال ۱۳۴۰زمانی که ۳۸ ساله و دارای ۳ فرزند بود علاوه بر کاپ اخلاق بازوبند پهلوانی کشور را دریافت و از آنجا کسی حاضر به کشتی با ایشان نبود طبق رسوم کشتی پهلوانی بازوبند برای همیشه نزد پهلوان شورورزی ماند. در سال ۱۳۷۶ طی مراسمی از وی و کلیه پیشکسوتان قدردانی و پس از گذشت ۳۲ سال از خدمت فرهنگی و ورزشی از پست معاونت تربیت بدنی نیشابور بازنشسته شد.

پهلوان شورورزی علاوه بر بازوبند پهلوانی، کاپ اخلاق و کلیه احکام ورزشی و مدال هایش به عنوان احترام ضرب و زنگ زورخانه های کشور نائل گردید. وی در سال ۱۳۷۶ تمام اسناد افتخارات خود را به موزه تاریخی شهر نیشابور در کاروانسرای شاه عباسی اهدا و سرانجام در سال ۱۳۷۸دارفانی را وداع گفت و در قطعه مشاهیر آرامستان نیشابور به خاک سپرده شد.

پهلوان شورورزی نمونه بارز تواضع و فروتنی

مرحوم پهلوانی شورورزی الگوی بارز تواضع، فروتنی و منش پهلوانی است. پهلوان حمید قشنگ گفت: یعقوبعلی شورورزی از لحاظ فرهنگی طبع شعر بالا داشت و از لحاظ اقتصادی خیری نیکوکار و از لحاظ اجتماعی انسانی فروتن و کامل بود. الگوهای عینی مرحوم شورورزی نوه های ایشان دکتر امیر و امین رشید لمیر هستندکه پهلوانانی نامی با تحصیلات عالی هستند.

وی با اشاره به معرفت و روح بزرگ پهلوان شوروزی تاکید داشت: ای کاش قبل از فوت پیشکسوتان یاد و نام آنها را زنده و در راستای ترویج روحیه ورزشکاری در جامعه بعنوان الگو معرفی تا جوانان از حضور آنها استفاده لازم را ببرند. باید با معرفی پهلوانان محمد خادم، حمید توکل و کریم محمدیان و… آن را به عنوان الگوهای جامعه معرفی و از وجود آنها استفاده لازم را در تربیت دین‌محوری جوانان داشته باشیم.

پهلوان شورورزی مشمول غربال‌گری تاریخ شد

غربالگری تاریخ نام پهلوان شورورزی را در خاطره‌ها نگاه داشته است. نوه مرحوم پهلوان یعقوبعلی شورورزی گفت: مردمداری، خلوص نیت و قابلیت غربالگری تاریخ، نام پهلوان شورورزی را با گذشت بیش از یک دهه زنده نگه داشته است.

امین رشید لمیر افزود: تفاوت بین آدمیت و انسانیت مرز باریک ولی عمیق روحانیت است که این عنصر دلیلی برای ماندگاری و پهلوانی پدربزرگم شد. پهلوان شورورزی ۱۸ سال رکورد‌دار قهرمانی ایران و دارای سه بازوبند پهلوانی بودند.

شورورزی پهلوان مهربان دوران ما بود

پهلوان ابراهیم آزمون گفت: لقب پهلوان مهربان را به دلیل عطوفت و محبت شورورزی به او داده بودیم. یکی از پهلوانان خطه خراسان که در دوران شادروان پهلوان شورورزی ۱۵ سال هم تیمی او بود افزود: شورورزی پوریای ولی دوران خودش بود. هیچ رفیقی به افتادگی و معرفت و تعصب خراسانی شادروان شورورزی ندیده بودم.

وی با اشاره به تعصب خراسانی بودن شادروان شوروزی گفت: این تعصب بومی باعث شد در سن ۴۳ سالگی برای امتیاز آوری خراسان وارد میدان و در یک کشتی هیجان انگیز کسب امتیاز کند.

وی درخصوص منش و مردم مداری پهلوان شورورزی تصریح کرد: وقتی ایشان برای مسابقات به خارج از استان می رفتند همه مردم به خاطر علاقه فراوان به پهلوان شورورزی با احترام به استقبال ایشان می آمدند.

پهلوان آزمون همچنین اظهار داشت: پهلوان شورورزی همیشه از پیشکسوتان و بزرگان ورزش کشتی و زورخانه ای به نیکی یاد می کرد و سعی در زنده نگه داشتن خاطره هایشان با سرودن شعر داشت. مرحوم شورورزی همیشه در زنده نگه داشتن خاطره پهلوان لطیف که با زندگی ساده و درویشی هیچ گاه منش پهلوانی اش را از دست نداد تلاش می کرد.

وی همچنین در پایان الگو برداری از این پهلوان در سن ۲۰ سالگی را سرلوحه خود تلقی و گفت: تعصب بومی، معرفت و عطوفت این پهلوان علاوه بر من سرلوحه خیلی از ورزشکاران دیگر شد.

تکیه کلام پهلوان به جوان ها جوانک بود

یکی از پهلوانان نامدار خراسانی از هم دوران های پهلوان شورورزی گفت: پهلوان همیشه در گفت‌وگو با جوان‌ها از تکیه کلام جوانک استفاده می کرد.

پهلوان حمید توکل افزود: پهلوان شورورزی علاوه بر معرفت و عطوفت شاعر پیشه و با گذشت بود.

دختر پهلوان یعقوبعلی شورورزی گفت: با حقوق کم پدرم سفره ما همیشه پربرکت بود.

صدیقه شورورزی افزود: پدرم همیشه به اطرافیان، مستمندان و هرکسی که نیازمند بود کمک می‌کرد. مرحوم شورورزی هیچگاه طمع ناداری و ذره ای از مشکلات که باعث استرس و پریشان خاطری اعضای خانواده می شد را به خانواده منتقل نکرد.

مادر پهلوانان امیر و امین رشید لمیر گفت: پهلوان شورورزی همیشه احترام مادرم که بانویی خانه دار با سواد قرآئی بود را آنگونه نگه می داشت که فرزندان هم تابع ایشان با بهترین رفتارها از همسر پهلوان پذیرایی می کردند. بعد از فوت پدر تازه متوجه ناگفته ها شدیم که عطوفت و منش پهلوانی وی را بصورت عمیق به خانواده ثابت کرد.

وی از جمله کارهایی که بعد از فوت پهلوان شورورزی متوجه آن شدند را فیش حقوقی ۳۷ هزار تومان در سال ۱۳۷۸ تلقی و اظهار داشت: با این حقوق کم هیچ گاه پدرم از کمبود حرفی نزد و چهار فرزندش را با آبرو سرو سامان می داد و مهمانان سفره اش را پذیرایی می کرد. بعد از فوت پدرم متوجه تقبل جهیزیه و خرج عروسی چندین جوان و کمک به خیریه ها توسط وی شدیم.

وی با گفتن خاطره ای جالب افزود: بعد از فوت پدرم متوجه شدیم هر روز مزارش توسط فرد ناشناسی شستشو می شود و بعد از تحقیق چند روزه متوجه شدیم که این کار را کودکی انجام می دهد که پهلوان شورورزی روزی برایش دوچرخه ای خریده است.

صدیقه شورورزی در پایان گفت: مرحوم پهلوان شورورزی همیشه اعتقاد داشت که انسان را باید بخاطر معرفت و مهمانپذیری بخواهند نه مال و ثروت و این چنینی نام خود را ماندگار کرد.گذشت و محبت بزرگترین خصوصیات پهلوان شورورزی بود که او را به پهلوان مهربان ملقب کرده بود. بارها ورزشکاران و تماشاچیان پهلوان را بابت گذشت و بزرگواری مورد ستایش قرار دادند.

پهلوان توکل با اشاره به یکی از خاطراتش با پهلوان شورورزی ادامه داد: در اردوی تمریناتی در میدان سرباز خانه‌ای جمع و همگی برای مسابقه دو آماده شدیم با اینکه پهلوان شورورزی در رده سنگین وزن‌ها رقابت می‌کرد، هنوز ما در حال دویدن بودیم که پهلوان با همان جثه بزرگ به خط پایان رسید و چابکی و سرعتش باعث شگفت زدگی همه ورزشکاران شد.