نتایج یک تیم تحقیقاتی مستقل در مورد مشکلات اصلی ورزشکاران کشتی باچوخه
نتایج این تحقیق دانشگاهی که با بررسی مشکلات چوخه‌کاران شرکت‌کننده در ۱۴ فروردین ماه ۱۳۹۳ در گود چشمه زینل‌خان اسفراین انجام شده است و در سال ۱۳۹۷ نیز در فصلنامه معتبر ورزشی و دانشگه گیلان به چاپ رسیده است نشان می‌دهد که، مهمترین مسائل و مشکلات بازدارنده مشارکت ورزشی چوخه‌کاران، موانع سازمانی است و محققین، موانع سازمانی پرداختن به فعالیت‌های بدنی را در نقش‌ها، سیاست‌ها و قوانین و مقررات رسمی و غیررسمی، برنامه‌ریزی های سازمانی، سیاست‌های تخصیص اعتبار، برنامه‌ریزی رویدادهای ورزشی، رعایت عدالت می‌دانند که اثر قابل توجهی در ترغیب ورزشکاران رشته‌های مختلف ورزشی داشته و توسعه و گسترش یک رشته ورزشی دارد.
در این تحقیق؛
– برخوردار نبودن کشتی چوخه از مدیریت واحد
– برخوردار نبودن از قوانین و مقررات منسجم
– رعایت نشدن عدالت در مسابقات کشتی چوخه،
– برخورداری از مدیران مرتبط با این رشته ورزشی
از ضروریات این ورزش ذکر شده است.
برنامه‌ریزان و دست‌اندکارن می‌بایست تمام تلاش خود را در جهت رفع این موانع از قبیل:
– اصلاح فنون
– علمی و قانون‌مند کردن نحوه داوری
– قانون‌مند کردن امتیازها و اختارهای کم‌کاری به‌کار گیرند.
تا از یک طرف احساس رعایت نشدن عدالت (حق‌کشی) برطرف شود و از سوی دیگر شور و هیجان حاکم بر رقابت‌ها را بالا برده و لذت و سرزندگی که ورزشکاران در مسابقات این رشته ورزشی تجربه می‌کنند را افزایش دهند که این خود تمایل به‌حضور ورزشکاران برای مشارکت را افزایش خواهد داد. به‌عنوان مثال، در دوره ویکتوریای اول به منظور هماهنگ کردن برخی از ورزش‌ها با خواسته‌های عموم و دادن چهره هم‌آوردجویانه به آنها تغییرات برجسته‌ای در شکل قوانین آنها بوجود آمد. برای جذابیت بیشتر مسابقات اسب‌دوانی و برای افزایش تعداد مسابقاتی که می‌توانست در طول یک روز انجام پذیرد، دوره آن را کوتاه‌تر کردند. بیشتر محققین براین عقیده‌اند قبل از حرفهای گرایی، بیشتر ورزش‌های خشن، سازمان نیافته و به‌شدت نژادپرستانه و همچنین غیر اخلاقی بوده‌اند.
نتایج تحقیق نشان داد، مسائل و مشکلات محیطی، دومین عامل بازدارنده مشارکت ورزشی چوخه‌کاران می‌باشد که به‌عنوان مسائل و مشکلات مشارکت ورزشکاران و توسعه ورزش عنوان شده است. محققین این موانع را در زیرساخت‌ها (تاسیسات و تجهیزات)، ایاب و ذهاب (اتوبوس و تاکسی)، امنیت، اطلاعات، محیط‌های طبیعی و کیفیت هوا جستجو می‌کند.
محدود بودن مکان‌های ارائه دهند خدمات در سطح شهر و روستا، دور از دسترس بودن مکان تمرین از محل زندگی، در دسترس نبودن کتابچه‌ی خودآموز فنون و مقرارت کشتی چوخه، نامناسب بودن راه‌های ارتباطی برای دسترسی به مرکز ارائه دهنده‌ی خدمات این رشته‌ی ورزشی و مناسب نبودن امکانات مراکز ارائه دهند. خدمات برای تمرین (تشک، زمین ناهموار و …) از سوی ورزشکاران به‌عنوان مهمترین مسائل محیط اجتماعی برای پرداختن به کشتی چوخه بیان شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد، دسترسی به تسهیلات فراهم شده، در مجاورت امکانات و فضاهای ورزشی قرار گرفتن جوانان با میزان مشارکت در فعالیت‌های بدنی آنها ارتیاط معناداری وجود دارد.
یک اصل اساسی در توسعه ورزشی این است که باید فرصت های لازم، مثل فراهم نمودن تسهیلات جدید و جلسات آموزشی برای مشارکت افرادی که قبلاً در ورزش مشارکت نداشته اند فراهم شود، همچنین از نظر برخی محققین توسعه ورزش به معنای فراهم آوردن امکانات ورزشی است، به‌همین شکل، مدارس، مراکز آموشی و دانشگاهی که قصد ارائه این رشته ورزشی را در فعالیت‌های ورزشی فوق برنامه خود دارند، به لحاظ وجود فضا و امکانات و منابع با محدودیت روبه‌رو هستد. لذا، مضامین تسهیلاتی باید شناسایی شوند، آرزوی بسیاری از افراد ورزشی دسترسی به تسهیلات ورزشی پیشرفته و روزآمد می‌باشد که می‌بایست متناسب با سطح ورزشکاران فراهم شود تا هرچه بیشتر بتوان جوانان را به‌سوی این رشته ورزشی ترغیب و ورزشکاران جذب شده را حفظ نمود.
نتایج تحقیق نشان داد، مسائل و مشکلات درون فردی سومین عامل بازدارنده مشارکت ورزشی چوخه‌کاران می‌باشد که با یافته‌های محققین هم‌خوانی دارد. محققین این موانع را در زمینه‌هایی از قبیل ژنتیک، صفات و خصوصیات، سلامتی جسمی، ویژگی‌های روحی و روانی افراد (خود کنترل)، مهارت، دانش و آگاهی، اهداف، احساسات، نگرش‌ها و باورها، افکار، ادراک که از تجارب فردی ریشه می‌گیرد.
در این تحقیق نیز نداشتن هدف از پرداختن به این رشته ورزشی، اطمینان نداشتن از پتانسیل و توانایی‌های خود، نداشتن اعتماد به.نفس و خودباوری (ترس از شکست)، نداشتن انگیزه و خجالت کشیدن از تمرین با دیگران و در دید تماشاچیان بودن هنگام مسابقه به‌عنوان مهمترین مسائل درون فردی برای پرداختن به کشتی چوخه بیان شده است. بعد فردی به این اشاره دارد که افراد با نگرش منفی نسبت به یک رفتار خاص به احتمال زیاد مشارکت در آن رفتار را کاهش خواهند داد و داشتن یک باور خاص این زمینه را فراهم می‌کند تا فرد در یک رفتار مشارکت نماید یا آن را رد نماید. چنانچه مشارکت قبلی (نحوه‌ی عرضه) افراد رضایت‌بخش نباشد آنها مسیرهای دیگر (موسیقی، تئاتر، یا هنرهای بصری و…) را بررسی کرده تا نیازها و توقعات‌شان را برآورده نمایند.
از سوی دیگر روانشناسان معتقدند افراد برای مشارکت در ورزش و پرداختن به یک رشته ورزشی، رشته‌ای را ترجیح می‌دهند که تا حد زیادی با خودشان (شخصیت) هماهنگ باشد و یا موجب تقویت ابعادی شخصیتی و خصوصی شود که در آن احساس کمبود می‌کنند.
اساساً توسعه ورزشی، ایجاد و بهبود فرصت‌های لازم برای مشارکت ورزشی در سطوح مختلف و دست‌یابی به اهداف مورد نظر به بهترین وجه ممکن می‌باشد. ورزش تنها زمانی می‌تواند پیشرفت کند که کلیه کسانی که با آن سروکار دارند، از لحاظ مالی و حمایت‌های مختلف به اندازه کافی برخوردار باشند و عملکردشان در داخل و خارج از محیط ورزش مورد تشویق قرار گیرد. مسلماً ورزشکاران این رشته ورزشی لازم است درک صحیحی از فوائد ورزش و آن‌چه که برای ترقی و پیشرفت نیاز دارند، داشته باشد که این امر نیازمند آموزش در جهت متقاعد نمودن ورزشکاران، در نظر گرفتن مربیانی زبده متناسب با سطح مهارت ورزشکاران به‌منظور برنامه‌ریزی و در نظر گرفتن تمرینات روبه جلو، برگزاری رویدادهای مختلف و فراهم نمودن زمینه‌های رقابت در حضور تماشاچیان و فراهم نمودن زمینه‌های دریافت پاداش درونی می‌باشد که دست اندکاران، مدیران اجرای و مربیان می‌بایست تمام تلاش‌های خود را به‌منظور ترغیب ورزشکاران بکار گیرند.
نتایج تحقیق نشان داد، مسائل و مشکلات میان‌فردی چهارمین عامل بازدارنده مشارکت ورزشی چوخه‌کاران می‌باشد. محقیقن این موانع را در شبکه‌های اجتماعی رسمی و غیررسمی از قبیل خانواده، فامیل، دوستان، هم‌اتاقی‌ها، گروه‌های اجتماعی، یار و شریک تمرینی، ارتباطات کاری یا حرفهای و جو درونی تیم‌ها، حمایت‌های احساسی، حمایت و کمک‌های محسوس، دادن اطلاعات و آگاهی جستجو می‌کنند.
در این تحقیق نیز مورد تشویق قرار نگرفتن از طرف دیگران، نداشتن شریک تمرینی برای همراهی و کمک به مشارکت، بی اطلاعی دوستان و آشنایان از این رشته ورزشی، مشغله کاری و مسائل و مشکلات خانوادگی از سوی ورزشکاران بعنوان مهمترین مسائل میان فردی برای پرداختن به کشتی چوخه بیان شده است. داشتن حامی و تشویق شدن از طرف دیگران به فرد این اجازه را می‌دهد تااحساس خوبی داشته باشد. شواهدی وجود دارد که در هر رشته ورزشی، اثر خانواده بر تصمیم‌گیری برای پرداختن به آن رشته ورزشی مشخص است. اگر عضوی از خانواده به یک رشته ای ورزشی بپردازد، این امکان بیشتر و جود دارد که بچه‌ها یا فرزندان همان خانواده به آن رشته ورزشی بپردازند. در مسابقات اتومبیل‌رانی V8 در استرالیا، پدر و پسر، ترکیبی افسانه ای را تشکیل می‌دادند. بدون شک اگر والدینی طرفدار لیگ ملی راگبی یا لیگ فوتبال باشند، به‌ندرت یک عضو از خانواده، طرفدار کوه‌نوردی و … می‌شود.
مهم‌تر آن‌که، خانواده‌هایی که اعضای آن طرفدار یک رشته ورزشی می باشند، همیشه موضوع خوبی برای صحبت‌های سر شام و … دارند.
هم‌سالان نیز عامل دیگری هستند که فرد را برمی‌انگیزاند تا اعمال، رفتار و انتخاب خاص داشته باشند. اگر یک گروه هم‌سالان، به‌طور عمده از طریق بازی، تماشا کردن و خواندن روزنامه در حوزه‌ی کشتی‌چوخه نقش داشته باشند. تاثیر زیادی را در علاقه‌مند ساختن گروه پیرامونی خود خواهند داشت.
یار ورزشی و شریک تمرینی می‌توان به‌عنوان یک از عوامل اصلی بازدارنده مطرح شود چون بعضی از افراد دوست ندارد با گروه و افراد ضعیف کار کنند. شریک ورزشی تماس‌های اجتماعی و عضو یک گروه خاصی بودن را شکل داده و انگیزه مشارکت در ورزش افراد را افزایش خواهد داد. شواهد نشان می‌دهد، افردای که ورزشکار نیستند اگر یک یار ورزشی داشته باشند باعث می‌شود که ورزش کردن را شروع کنند.
جو درونی تیم‌ها، حمایت‌های اجتماعی، احساس انسجام و یکی شدن با تیم، تماس‌های اجتماعی و حضور در بخش.های از ورزش را افزایش خواهد داد چون ورزش به افراد این فرصت را می‌دهد تا بخشی از گروه باشد و مشارکت در گروه سرگرمی به دنبال دارد.
شکی نیست که رسانه‌های گروهی با معرفی این رشته و پخش مسابقات و رویداهای ورزشی که در طول سال در نقاط مختلف به‌صورت ملی یا بین المللی برگزار می‌گردد می‌تواند تاثیر مثبتی بر افکار اقشار مختلف جهت ترغیب به مشارکت جوانان، خانواده‌ها و اطرافیان در این رشته ورزشی داشته باشد.
دعوت از دوستان و خانواده‌های برای حضور در جلسات تمرین و رقابت‌های ورزشی به‌عنوان تماشاچی و همچنین پیدا کردن دوستانی که به این رشته ورزشی علاقه مند هستند می‌تواند در این‌خصوص سازنده باشد.
به‌طور کلی برای توسعه این رشته ورزشی کمبود قابل توجه‌ای از لحاظ امکانات و تسهیلات، آموزش و اطلاع رسانی، نیروی انسانی اعم از مربی، داور و کارشناس آموزش دیده و خبره، برنامه‌های توسعه و پیشرفت وجود دارد که لازم است توسط نهادها و سازمانهای مرتبط؛ فدراسیون‌ها، هیات‌های ورزشی، موسسات تعلیم و تربیت و … که وظایف‌شان فراهم کردن تحولات بیشتر است، مدنظر قرار گیرد چون بخش عظیمی از مدیریت ورزش؛ مربی‌گری، داوری، برگزاری مسابقات در این رشته به داوطلبانی سپرده شده که فرض می‌شود این افراد قادرند بدون آموزش و توسعه کارهای لازم انجام دهند.