کشتی با چوخه مانند بره‌ی یتیمی است که نمی‌خواهند، نمی‌گذارند و یا اصلاً نمی‌شود که قوچ شود !
رئیس قبلی انجمن کشتی با چوخه کشور که او را بایستی موسس این انجمن ورزشی در سطح ملی دانست، به سایت حامیان کشتی باچوخه کشور گفت: در شرایط کنونی وجود اساسنامه برای داشتن تشکیلات رسمی در وزارت ورزش برای کشتی باچوخه و اختصاص بودجه برای توسعه ی این ورزش سنی و بومی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.
قربانعلی قائمی در توضیح این مطلب یادآور شد: در طی سالهای اخیر( ۱۴۰۱ – ۱۳۹۳ ) اقدامات زیرساختی برای ورزش انجام شده است که مهمترین آنها عبارتست از :
– قوانین و مقررات این ورزش هماهنگ‌سازی و تصویب شد و به شکل کتاب در اسناد کتابخانه ملی به چاپ رسید.
– دهها کلاس‌های مربی‌گری در شهرهای تهران، شاهرود، مشهد، بجنورد و سایر شهرستان‌ها تشکیل شد.
– داوران آموزش دیده زیادی در دهها شهرستان و کلاس آموزشی و دانش‌افزایی مدارک رسمی داوری دریافت کردند و رقابت ها و مسابقات را در میدان ها داوری کردند.
– رقابت‌های چوخه‌کاران در شهرستان‌های و استان‌های مختلف از جمله تهران و اصفهان، خراسان‌ها انجام شد و تیم‌هایی از استان‌های البرز، قزوین، همدان، کرمانشاه، کردستان، گلستان، مرکزی، کرمان و سیستان و بلوچستان و مانند آنها در مسابقات حضور یافتند و بعضی از این تیم‌ها بر سکوهای قهرمانی قرار گرفتند.
– توجه رسانه‌های جمعی بویژه تلویزیون و شبکه ورزش به کشتی باچوخه بیشتر شد و صدها ساعت مسابقه و برنامه را در سالهای ۹۴ و ۹۵ و ۹۶ پخش کردند.
– دو بار تیم ملی چوخه تشکیل شد، یکبار در سال ۱۳۹۶ زیر نطر فدراسیون کشتی در بجنورد و یکبار هم زیر نظر فدراسیون روستایی در تیرماه سال ۱۴۰۱ در مشهد.
– مسابقات در رده‌های سنی نوجوانان در شهرستان تربت‌جام پایه‌گذاری شد به طوری که تاکنون در سه مرحله پیاپی برگزار شده است.
– مسابقات لیگ برای نخستین در کشتی باچوخه به صورت رفت و برگشت در سال ۹۴ با شرکت ده تیم باشگاهی از استان‌های کشور برنامه‌ریزی شد و در اصفهان و مشهد برگزار گردید.
– مسابقات کشتی باچوخه در رده‌های سنی جوانان، بزرگسالان و انتخاب پهلوان سال به همت آقای مجید گلستانی و موافق و همراهی انجمن چوخه کشور و استان برگزار شد.
– دستورالعمل تاسیس باشگاهه‌های چوخه تهیه شد و پس از تصویب فدراسیون ورزش روستایی در وزارت ورزش پی‌گیری شد که البه به سرانجام نرسیده است…
– و مواردی از این قبیل
در این شرایط بود که بایستی به سمت ساختارسازی انجمن چوخه حرکت می‌شد که، چنین هم شد ولی اقدامات تکمیلی با سر کار آمدن دولت آقای ابراهیم رئیسی، رفتنِ آقای غلامرضا جعفری از ریاست فدراسیون ورزش روستایی و انجام تغییرات مکرر در انتصاب ریاست جدید فدراسیون که منجر به سرپرستی آقایان عباسعلی اکبری، محمد تقی امیری خراسانی و علیرضا پسندیده و در نهایت استعفای آقای اینجانب قربانعلی قائمی از مسئولیت کشتی باچوخه کشور و آمدن آقای احمد شکفته به فدراسیون ورزش روستایی، کشتی باچوخه به مسیر دیگری هدایت شد و در نهایت آقای علیرضا پسندیده که در آن زمان هنوز سرپرست فدراسیون ورزش روستایی بود، با درخواست تعدادی از نمایندگان مجلس، با انتقال انجمن کشتی باچوخه از فدراسیون ورزش روستایی به فدراسیون کشتی با هدف استقلال‌بخشی به این ورزش موافقت شد و شد آنچه که امروز در جریان است، تقریبا مشابه اقداماتی که در خصوص تاسیس فدراسیون بین‌المللی کشتی با چوخه در مشهد در سال ۱۳۹۰ انجام شد و با روی کار آمدن دولت حسن روحانی نیمه‌تمام ماند، این داستان تکراری از قصه‌ی پر غصه‌ی کشتی باچوخه است. ورزشی که در طی این سال‌ها، مسئولان مربوط به مانندِ بره‌ی یتیمی با آن رفتار می‌کنند و نمی‌خواهند، نمی‌گذارند و یا نمی‌شود که قوچ شود !